Zapis codziennych zmagań z życiem i próba rozrachunku z brutalną przeszłoscią kobiety chorej na schizofrenię. Poruszająca historia człowieka, którego cierpienie i choroba psychiczna popychają ku samobójstwu

Książka wprowadza czytelnika w brutalny świat nałogu – świat rządzący się swoimi prawami, gdzie ciało staje się towarem, za który można kupić upragnioną działkę – świat pozbawiony miłości i zrozumienia

To prawdziwe notatki dziewczyny, później kobiety, w których zamkniętych zostało piętnaście lat życia na krawędzi, we wciąż na nowo podejmowanej walce z nałogiem. Jej przejmujące, niejednokrotnie bardzo drastyczne świadectwo rodzi prawdę o piekle, jakim jest uzależnienie. Daty dzienne wyznczają tu czas szkoły, pracy i wakacji, ale przede wszystkim czas życia i śmierci

Дневник Барбары Росек — пронзительное в своей документальности напоминание о том, что наркомания — это реальность, от которой общество не может и не вправе отмахнуться. Барбары Росек больше нет на свете. Первая страница ее дневника начинается словами: «Я наркоманка. Мне 18 лет. Четыре года назад впервые вколола себе шприц с наркотиком», а в последней записи читаем: «Мне исполнился 21 год. В этой проклятой жизни нужна любовь. Без нее — вечная пустота, которая убивает, душит, мучает. Я должна уйти, так нельзя жить, без надежды, без смысла. Я погубила себя… Я умру в одиночестве в этой чужой квартире бессмысленной смертью наркоманки». Между этими двумя датами на нескольких десятках страниц уместилась вся жизнь, очень короткая, но полная отчаяния, страхов и бесконечных вопросов, а главное — одиночества