Pogoda na dworze niczym z koszmaru- leje deszcz a ja siedzę w domu patrząc, jak krople rozpryskują sie na czarnej ziemi.Właściwie przed chwilką skończyłam czytać ostatnie opowiadanie.Wpatruję się w to, co dzieje się za oknem i rozmyślam nad sobą, nad tym co ukrywa się w każdym z nas.Strach, ból, tajemniczośc.Czy demony istnieją naprawdę? Oczywiście, że tak! Ale czy istnieją w nas? Czy nam dokuczają? Gdzie są? Takie i inne pytania zadaje sobie po przeczytaniu debiutanckiej książki Grzędowicza. "Księga jesiennych demonów" to pięć długich opowiadań, których akcja toczy się w Polsce. Pierwsze z nich to "Klub absolutnej karty kredytowej"-główny bohater Zięba jest posiadaczem karty kredytowej, która ma niezwykłą moc.Jaka tego dowiecie się po przeczytaniu.Czy los świata spoczywa w rękach jednego człowieka? "Opowieśc terapeuty"-czyli tytuł drugiego opowiadania.Bóg ma dosyć ludzi i ich ciągłych narzekań.Kolejny pacjent…niezwykły pacjent…białe ściany. "Wiedźma i wilk"-młodziutka wiedźma Melanie bita przez swojego chłopaka postanawia "wyhodować" sobie nowego mężczyznę.Co z tego wyjdzie?:) Wilk przeobrażony w człowieka "dusi się" w nowym ciele… "Piorun"- opowieść kryzysu małżeńskiego.Typowa groteska:) "Czarne motyle"- według mnie najlepsze opowiadanie o poruszającym zakończeniu.Miłość, samotność i groza. Podsumowując- książkę polecam osobom, które lubią psychologię.Fani Stephena Kinga powinni być zadowoleni i uznac to za lekturę obowiązkową.Ciekawe czy i wy potraficie tak, jak główni bohaterowie odnaleźć swojego jesiennego demona?

PAN Z WAMI. Jako i ogród jego. Wstąpiwszy, porzućcie nadzieję. Oślepną monitory, umilkną telefony. Tu włada magia. WŁADZA… Wystarczyło zaledwie czworo obdarzonych jej pełnią Ziemian, by z planety Midgaard uczynić prawdziwe piekło. VUKO DRAKKAINEN… Podąża śladami ich przerażającego szaleństwa. Z misją: Zlikwidować! Wsadzić do promu i odesłać na Ziemię, albo zabić. I pogrzebać na bagnach. Problem w tym, że oni stali się… Bogami. FILAR, cesarski syn, w krótkim życiu zaznał już losu władcy i wygnańca, wodza i niewolnika. Podąża ku przeznaczeniu, szukając ratunku dla swego skazanego na zagładę świata. Podobnie jak Vuko, i jego próbowano już zabić na najprzeróżniejsze sposoby. Wsiadasz? Lodowy drakkar topnieje…

Jarosław Grzędowicz — urodzony w 1965 roku, debiutował w 1982 na łamach tygodnika „Odgłosy” opowiadaniem Azyl dla starych pilotów. Klub absolutnej karty kredytowej (publikacja w internecie w 1999 r.) otrzymał nominację do Nagrody Elektrybałta, a po publikacji w Wizjach alternatywnych 2002 także nominację do nagrody Sfinksa. W 1990 roku wraz z Andrzejem Łaskim, Krzysztofem Sokołowskim, Dariuszem Zientalakiem i Rafałem Ziemkiewiczem założył magazyn literacki „Fenix”, w którym prowadził dział prozy polskiej, a od 1993 roku był jego redaktorem naczelnym.  Oprócz tego pracuje jako dziennikarz „wolny strzelec”, prowadzi stałą rubrykę naukowo-cywilizacyjną w Gazecie Polskiej i tłumaczy komiksy, głównie z serii Usagi Yojimbo i Batman.  W Fabryce Słów ukazała się Księga jesiennych demonów, jego pierwszy autorski zbiór opowiadań grozy.  Pan Lodowego Ogrodu to pierwsza powieść Jarosława Grzędowicza, w mistrzowski sposób łącząca elementy science fiction i fantasy

Jarosław Grzędowicz — urodzony w 1965 roku, debiutował w 1982 na łamach tygodnika „Odgłosy” opowiadaniem Azyl dla starych pilotów. Klub absolutnej karty kredytowej (publikacja w internecie w 1999 r.) otrzymał nominację do Nagrody Elektrybałta, a po publikacji w Wizjach alternatywnych 2002 także nominację do nagrody Sfinksa. W 1990 roku wraz z Andrzejem Łaskim, Krzysztofem Sokołowskim, Dariuszem Zientalakiem i Rafałem Ziemkiewiczem założył magazyn literacki „Fenix”, w którym prowadził dział prozy polskiej, a od 1993 roku był jego redaktorem naczelnym. Oprócz tego pracuje jako dziennikarz „wolny strzelec”, prowadzi stałą rubrykę naukowo-cywilizacyjną w Gazecie Polskiej i tłumaczy komiksy, głównie z serii Usagi Yojimbo i Batman. W Fabryce Słów ukazała się Księga jesiennych demonów, jego pierwszy autorski zbiór opowiadań grozy. Pan Lodowego Ogrodu to pierwsza powieść Jarosława Grzędowicza, w mistrzowski sposób łącząca elementy science fiction i fantasy. Ilustracje Jan J. Marek

Jarosław Grzędowicz wybrał sobie trochę dziwną i bardzo irytującą strategię pisarską. Zamiast zaspokoić ciekawość sfrustrowanych czytelników, ciągiem dalszym rewelacyjnego Pana Lodowego Ogrodu zdecydował się na literacki skok w bok. Wydany niedawno Popiół i Kurz to rozwinięcie pomysłów i świata zarysowanych w opowiadaniu Obol dla Lilith, które ukazało się niegdyś w zbiorze Demony (i które dołączono teraz do książki w formie prologu). Gdzieś między Niebem a Piekłem istnieje Świat Pomiędzy – ponure miejsce, po którym błąkają się zagubione dusze i demony. Główny bohater – ekscentryczny profesor etnologii – posiadł dar przenoszenia się tam we śnie i odsyłania dusz w zaświaty. Nie robi tego jednak za darmo – niczym mityczny Charon pobiera od swoich "klientów" opłaty w postaci informacji o ukrytych za życia kosztownościach. Pewnego dnia umiera jego przyjaciel – zakonnik Michał. Jak się później okazuje, za jego śmiercią stoi pewna sekta zainteresowana Światem Pomiędzy. Fabuła nie powala świeżością. Jeśliby na jednym biegunie postawić wręcz fanatycznie szukającego oryginalności Dukaja, to na drugim znalazłby się posługujący się znanymi wszystkim wątkami i kliszami Grzędowicz. W tym wypadku to jednak nie zarzut – autora Księgi jesiennych demonów można by porównać do DJa remixującego stare hity tak, że powstaje nowa, porywająca jakość. Widać to było wyraźnie w Wilczej Zamieci, gdzie wojenna historia przenikała się ze skandynawską mitologią albo w – będącym połączeniem klasycznych heroic fantasy i hard science-fiction – Panu Lodowego Ogrodu. Tym razem mamy coś pomiędzy intrygą a'la Kod da Vinci, horrorem a mroczną baśnią kojarzącą się miejscami z filmami Burtona. Coś w tym jednak zgrzyta, poszczególne elementy nie chcą się zazębiać a obraz pozostaje niespójny. Świat Pomiędzy wydaje się być przekombinowany i przeładowany, ot taka rupieciarnia – komiks, ezoteryzm, świadome śnienie, wojna światowa, historyczne spiski, dziwaczne zasady walki. Gdyby to był film, można by powiedzieć, że za dużo w nim efektów specjalnych, w dodatku kiczowatych i topornych. Uśmiech politowania wywołuje scena z nagą wiedźmą jadącą na motorze. Czyżby autor przed przystąpieniem do pisania oglądał zbyt dużo grafik Luisa Royo? Śmiało można uznać Grzędowicza za lingwistycznego minimalistę, chociaż brakuje mu jeszcze trochę do Vonneguta. Pisze prosto, przejrzyście i bardzo efektownie. Rzadkie, ale trafne środki stylistyczne powtarzane jak mantra frazy (w tym wypadku "popiół i kurz") budują sugestywny i wciągający klimat. To się po prostu czyta. W końcu mamy do czynienia z literaturą rozrywkową. Tym razem jednak przymiotnik ten zaczyna mieć znaczenie pejoratywne. Powieść wydaje się być błaha, zbyt lekka w porównaniu z poprzednimi dziełami Grzędowicza. Zawiedzie się ten, kto liczył na powtórkę nastroju z Księgi Jesiennych demonów. Popiół i kurz to zupełnie inny horror pozbawiony tego ciężaru emocjonalnego, tego wejrzenia w ludzką psychikę. To horror akcji, w którym liczą się przerażające zjawy i ponure krajobrazy. Małe echa debiutu Grzędowicza wracają w środku historii, podczas spotkania z wdową, ale nostalgiczna atmosfera szybko zostaje rozwiana przez odgłosy strzelanin. Nawet postać głównego bohatera – outsidera próbującego normalnie żyć – nie wydaje się być dramatyczna. Jego próby powrotu na łono społeczeństwa mają charakter komediowy. To bardziej heros z komiksu niż człowiek z krwi i kości. Grzędowicz jest artystą poszukującym i może świadomie zapuścił się w rejony skrajnie pulpowej fantastyki. Może chciał też zaspokoić głód oczekujących na drugi tom Pana… czymś lekkostrawnym. Niestety, zamiast tego mocno zaniepokoił

В Земле Огня, разоренной армией безумца, нет пощады, нет милосердия, монстры с полотен Босха ходят среди людей, а мертвые не хотят умирать окончательно. Близится Война Богов, в которой смерть — еще не самая страшная участь, Вуко Драккайнен — землянин, разведчик, воин — понимает, что есть лишь единственный способ уцелеть в грядущем катаклизме: разгадать тайну Мидгарда. Только сначала ему надо выбраться из страшной непостижимой западни, и цена за свободу будет очень высокой. А на другом конце света принц уничтоженного государства пытается отомстить за собственную семью и народ. Странствуя по стране, охваченной религиозным неистовством, он еще не знает, что в поисках возмездия придет туда, где можно потерять куда больше того, чего уже лишился; туда, где гаснут последние лучи солнца. В самое сердце тьмы

Осень 1944 года. Немецкая подводная лодка новейшей серии получает задание плыть в пустынный квадрат Северной Атлантики и принять на борт какое-то оборудование и очень странную группу из семи человек, среди которых прима Берлинской Оперы. Морские волки в недоумении, но дальнейшее развитие событий становится уже совершенно невероятным…

2058 год. Это мир, в котором омнифоны заменили собой любые социальные связи, где ролики из МегаНета покончили с медиаресурсами и культурой, дополненная реальность вытеснила настоящую, а место журналистов заняли ивентщики, обыкновенные люди, которые снимают все вокруг в надежде заполучить эффектную и скандальную запись. Это мир, в котором любой полет на самолете намеренно превращен в настоящий ад, в котором Европа живет по заветам доктрин «добровольной бедности» и «тотальной прозрачности», а любой поход в магазин грозит штрафом за нарушение положений об ответственном потреблении. Как и все ивентщики, Норберт занимается поиском сюжетов, но, в отличие от многих, он до сих пор верит, что люди на Земле хотят знать правду, а не просто пощекотать себе нервы. Он попадает в самые горячие точки мира, некоторые из которых оказываются рядом с его собственным домом. Поиски истины заведут его даже в космос, и постепенно перед Норбертом предстанет истинное обличье нового будущего, и эта картина перевернет его мир навсегда

Господар із вами — як і Сад його Надії збавтесь, як сюди ступили. Засліпнуть монітори, оглухнуть комунікатори, замовкне зброя. Тут володарює магія. Кажуть, що морозна імла — жива. Інші вірять, що це подих богів чи брама засвітів. Мідґаард. Планета, де нас, людей, вважають істотами з риб’ячими очима. Де точиться війна богів, а деміурги-самозванці живлять жорстокість, розквітлу в мороці зла. Де зраджують найновіші земні технології, а людина мусить стати на двобій зі своїми кошмарами. І лишитися з ними наодинці…

Вітаємо на планеті Мідґаард! Це магічне місце, населене розумними істотами, які схожі на людей, духом скандинавської міфології та жахливим створіннями, що немов зійшли з полотен Ієроніма Босха. Саме тут самотній землянин шукає загублених членів експедиції й опиняється у вихорі надзвичайних подій

Влада… Вистачило лише чотирьох землян, наділених її повнотою, і от уже планета Мідґаард перетворилася на справжнє пекло. Вуко Драккайнен рушає слідами їхнього жаского божевілля. З місією: ліквідувати! Відправити на Землю або поховати на болотах. Проблема в тому, що вони стали… богами. Стовп, син імператора, попри свій молодий вік уже встиг пізнати долю володаря й вигнанця, проводиря й раба. Він прямує до своєї долі, шукаючи порятунку для світу, приреченого на загибель

Люди не верят в демонов. Возможно, зря, потому что демоны верят в них. Эти истории рассказывают человеку, мир которого разрушается у него на глазах. Здесь, в странном отеле посредине леса, отпетый неудачник получает ключ к покорению мира, еще не подозревая, в какую игру ввязывается. Самый обычный визит пациента к психотерапевту оборачивается причудливой притчей о борьбе света и тьмы, где все не то, чем кажется. Простые, но такие реальные ужасы повседневности встречаются с мифом об оборотне. Здесь кошмар маскируется под обыденность, пока не покажет свое зловещее лицо во всей красе, а черные бабочки возвещают о смерти, только не сразу понятно, кого они пришли забрать на тот свет. Это повести о том, как сверхъестественное сталкивается с реальностью, они демонстрируют творчество Ярослава Гжендовича с непривычной стороны, лирической, но совершенно безжалостной

История Войны Богов подходит к концу. Великие армии готовы пересечь море и встать под стенами Ледяного Сада — крепости, под которой решится судьба всего мира. Магия и воинская доблесть, древние заклинания и невероятные технологии, народы, сорванные с родных земель желаниями покинувших свой дом чужаков, и чужаки, желающие избавить этот мир от тех, кто возомнил себя богами. Разведчик, ученый и князь, утративший трон — против магии гор и песков. Но Мидгард скрывает много тайн и кошмаров, и никто из противников еще не знает, на что способен этот мир

Вероломному вторжению землян противостоит множество племён планеты Верангер, вооружённых мечами, луками, топорами и даже огнестрельным оружием. Но мощь ненавистных пришельцев неизмеримо сильнее. Всего один предмет может переломить ситуацию — Аэрскел, зачарованный меч, но и этим могущественным клинком завладели земляне

Ледяной драккар вспарывает холодные волны осеннего моря, оставляя за спиной пылающие поселения Побережья Парусов. Сын императора, потерявший все и ставший рабом, идет навстречу своему предназначению. Близится его встреча с пришельцем, сошедшим с небес, и на горизонте уже встает Ледяной Сад, странная крепость, непохожая ни на что в Мидгарде. Крепость, чем-то знакомая Вуко Драккайнену, Ночному Страннику. Что готовит завтрашний день, когда на горизонте все явственней встает угроза новой Войны Богов? Кто выживет в этой войне — и останется ли человеком? И тайны, которые скрывает Мидгард, возможно, угрожают не только ему, но и Земле

Два года назад на планете Мидгард пропала исследовательская группа землян из восьми человек. Теперь новая экспедиция посылает за ними спасателя, цель которого найти выживших или идентифицировать тела погибших, а также уничтожить все следы возможного контакта аборигенов с землянами. На Мидгарде существует местная человекоподобная цивилизация, застывшая в раннем Средневековье и чем-то напоминающая Скандинавию эпохи викингов. Здесь отказывает любая электроника, ломается любая продвинутая техника, но спасатель, или как прозовут его местные, Ночной Странник, изменен на биологическом уровне, он быстрее и сильнее любого жителя Мидгарда. Только ни земляне, ни сам Странник еще не знают, что сходство этого мира с Землей обманчиво, что здесь водятся настоящие чудовища, и спасателю, а заодно и обитателям планеты, придется столкнуться с подлинным ужасом и безумием, которые не поддаются рациональному объяснению

Рассказ был впервые напечатан в антологии «Демоны», а уже через два года автор издал книгу «Пепел и пыль» (плюс четыре переиздания), в которой представлены другие приключения главного героя. Вступление к книге POPIÓŁ I KURZ… — czyli opowieść ze świata pomiędzy, 2006

Неизвестно, существуют ли небеса. Неизвестно, существует ли ад. Наверняка можно сказать лишь одно: после смерти человек попадает в Междумирье, где царствуют пепел и пыль, а у каждого предмета, мысли или чувства из нашей реальности есть свое отражение. Здесь ползают мыслеобразы, парят демоны внезапной смерти, обитает множество жутких существ, которым невозможно подобрать название, а зло стремится завладеть умершими и легко может проникнуть в мир живых, откликнувшись на чужую ненависть. Этот мир существует по своим законам, и лишь проводники, живущие в обеих реальностях, могут помочь душам уйти в иное пространство, вознестись в столбе ослепительного света. Здесь стоит крест, и на нем висит распятый монах, пронзенный терновником и обреченный на вечные муки. Монах узнал тайну действительности, а потому должен был умереть, но успел оставить завещание своему другу-проводнику, которому теперь придется узнать, как на самом деле устроено Междумирье и что находится за его пределами, ведь от этого зависят судьбы живых и мертвых

Палач во времена Французской республики встречается с воплощением смерти. Немецкая подлодка отправляется на встречу с непостижимым. Новорожденные младенцы предрекают людям грядущий конец света, а искусство таксидермии приводит к самым неожиданным результатам. Здесь не стоит раскрывать некоторые кулинарные секреты, под Рождество происходят самые неожиданные встречи, а желание построить лучший и справедливый мир оборачивается кошмаром наяву. То, что кажется естественным и безопасным, может неприятно удивить, люди становятся перед чудовищным выбором, и само время порой восстает против тех, кто решил с ним поиграть. Это миры Ярослава Гжендовича, создателя «Владыки Ледяного сада», и в них возможно все

Электронное издание составлено из опубликованных в минском журнале «Фантакрим-Мега» в течение 1991 и 1993 гг. рассказов и повестей англо-американских, польских и других иностранных писателей-фантастов